﴿انّها لکبیرة الّا علی الخاشعین ﴾ »؛ یک جا هم خطاب به مؤمنین است که میفرماید: « ﴿یا ایّها الّذین امنوا استعینوا بالصّبر و الصّلوة انّ اللَّه مع الصّابرین ﴾ ». اولاً پیداست که اهمیت این دو عنصر؛ عنصر صبر و عنصر صلوة مورد توجه است و تأثیر اینها در آن چیزی که تشکیل جامعه‌ی اسلامی به خاطر رسیدن به آن است؛ اهداف والای جامعه اسلامی. ثانیاً ارتباط این دو - صبر و صلوة - با یکدیگر و ایستادگی و استقامت و ارتباط و اتصال قلبی و روحی با مبدأ آفرینش. این دو تا با هم از مجموعه‌ی این آیه - بخصوص این بخش مربوط به « ﴿یا ایّها الّذین امنوا » ﴾ - به دست می‌آید. قبل از این آیه‌ی شریفه، آیه‌ی شریفه‌ی « ﴿فاذکرونی اذکرکم و اشکروا لی و لا تکفرون » ﴾ بحث ذکر و شکر است. بعد از این آیه‌ی شریفه، مسئله‌ی جهاد است؛ « ﴿و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل اللَّه اموات بل احیاء و لکن لا تشعرون ﴾ ». بعد از این آیه، این آیات معروف « ﴿و لنبلونّکم بشیء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال والانفس و الثمرات و بشّر الصابرین ﴾ »، « ﴿الّذین اذا اصابتهم مصیبة قالوا انّا للَّه و انّا الیه راجعون » ﴾ بعد « ﴿اولئک علیهم صلوات من ربّهم و رحمة » ﴾ آمده که ارتباط کامل بین این دو عنصر، کاملاً از این آیات مفهوم میشود؛ به دست می‌آید. هم خودِ این دو عنصر اهمیت دارد، هم رابطه‌ی اینها. حالا من بعداً برمیگردم به توضیحی درباره‌ی صبر و قدری بیشتر بحث میکنم.