بیانات سال 87
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم اولاً این جلسه بیش از همه چیز یک جنبه‌ی نمادین خواستیم داشته باشد. من میخواهم احترامی که برای استاد و برای عالم قلباً و روحاً قائلم، در سطح جامعه منعکس بشود. ما نیاز داریم به اینکه دانشمندان ما، اساتید ما در جامعه احساس کرامت کنند. بهترین مشوق برای گسترش علم، تکریم دارنده‌ی علم است. و اساتید دانشگاه‌های ما، برجستگان و نخبگان مراکز پژوهش ما، در زمره‌ی کسانی هستند که برجستگان علمی و نخبگان علمی به حساب میآیند. بنابراین، این جلسه در درجه‌ی اول برای این است و این مقصود با این نشست و برخاست ما بحمداللَّه حاصل میشود. شما دوستان عزیز، برادران و خواهران بدانید، بنده نسبت به عالم و نسبت به علم، احساس احترام و تکریم و تواضع در قلب خودم دارم و مایلم که در کل کشور، همه‌ی ما - از مسئولین و آحاد مردم و رده‌های مختلف مدیریتهای جامعه - این احساس را هم داشته باشند، هم در عمل آن را بروز بدهند، که البته بروز هم میکند. لیکن در کنار این، این مقصود هم وجود دارد از این جلسه، که نکات مورد نظرِ برجستگان و نخبگان ما در زمینه‌ی مسائل علم و تعلیم و بیانات در دیدار نخبگان علمی و اساتید دانشگاه‌ها