بیانات سال 87


شهرها را - چه از لحاظ تاریخی و چه از جهات گوناگون دیگر - مطرح کنم؛ و غرض از بیان این مطالب با مردم آن شهرها، این بوده است که بخصوص جوانها - در هر نقطه‌ای از این کشور بزرگ و کهن و پر افتخار که زندگی میکنند - شناسنامه‌ی روشنی از شهر خود و گذشته‌ی خود و تاریخ خود دردست داشته باشند. لکن این معنا در مورد شهر شیراز و استان فارس، در واقع بیمورد به نظر میرسد؛ چون مفاخر شیراز و استان شما به قدری زیاد است و به قدری شهر شما در همه‌جای جهان شهره است که نیازی نیست کسی برای معرفی شیراز و گذشته‌ی آن، مطلبی بیان کند. لکن یک استنتاجی مورد نظر من قرار دارد که به خاطر آن استنتاج، به مطالبی اشاره میکنم.

شیراز در طول قرنهای گذشته، استعداد انسانی خود را تقریباً در همه‌ی زمینه‌های علمی به اثبات رسانده است؛ همچنین در زمینه‌های اجتماعی و دینی و آن چیزی که به سرنوشت ملتها مربوط میشود هم - یعنی تصمیم و عزم ملی - استان فارس و شهر شیراز یک تاریخ برازنده و برجسته‌ای دارند. هرچه انسان به تاریخ شما بیشتر دقت میکند، اوج فرزانگی این مرز و بوم و مردم این منطقه را بیشتر درمییابد.

از جنبه‌ی دینی - که من باز هم روی این مسئله تأکید خواهم کرد - مرقد جناب احمدبن‌موسی و برادران بزرگوارش و دیگر امامزاده‌های خاندان پیغمبر، یک نشانه‌ی بسیار مهمی است. این که پیغمبرزادگان

«2»