بیانات سال 89
۷ رمضان ۱۴۳۱ بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم الحمد للَّه ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم محمّد و علی اله الأطیبین الأطهرین المنتجبین سیّما بقیّةاللَّه فی الأرضین. در دعاهائی که چه در صحیفه‌ی مبارکه‌ی سجادیه، چه در بقیه‌ی دعاهای مأثورِ برای ماه رمضان وارد شده است، صفاتی برای این ماه ذکر شده که هر کدام از این صفات و خصوصیات، قابل تأمل و تدبر است: « شهر التّوبة و الانابة » - که من در مورد این توبه و انابه، بعد چند جمله‌ای عرض خواهم کرد - « شهر الاسلام »، که در دعای صحیفه‌ی مبارکه‌ی سجادیه است. مراد از اسلام هم همان چیزی است که در آیه‌ی شریفه آمده است: « ﴿و من یسلم وجهه الی اللَّه و هو محسن فقد استمسک بالعروة الوثقی ﴾ ».[1] اسلام الوجه للَّه، یعنی دل و جان را تسلیم کردن؛ در مقابل اراده‌ی الهی و حکم الهی و شریعت الهی، رام قرار دادن. بیانات در دیدار کارگزاران نظام