بیانات در دیدار شاعران‌

در شب میلاد امام حسن مجتبی علیه‌السلام

چهاردهم رمضان ۱۴۳۱

بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

اولاً اگر تا ساعت‌ها بعد از این از حضّار عزیزی که در این جلسه جمع هستند، شعر میشنیدم و بهره‌مند میشدم، یقیناً من خسته نمیشدم. محدودیت‌های جسمی که خیلیاش هم ناشی از سنّ و پیری و این چیزهاست، بحث دیگری است؛ امّا به لحاظ روحی، از شنیدن آنچه که زاده‌ی طبع شما بوده است و اینجا ادا کردید، ما لذّت بردیم؛ هرچه هم ادامه پیدا کند، لذّت میبریم؛ به‌خصوص که - همان طور که من پارسال یا پیرارسال هم گفتم - من حرکت جدید شعر و دوره‌ی جدید شعر را در ایران، یک حرکت کاملاً رو به رشد و رو به کمال مشاهده میکنم. یعنی الان شعر کشور ما، چه از لحاظ کمیّت شاعرها، چه از لحاظ پیشرفت شعر؛ یعنی آن چیزهایی که در شعر اصالت دارد - زبان قوی، تخیّل قوی، نگاه روشن به مرزهای دور، و دقّت و ریزبینی در امور جاری