دوستان اشاره کردند به برنامه‌ریزی سیصد ساله. البته من اعتقادی به سیصد سال برنامه‌ریزی ندارم؛ اما این فکر را، این روحیه را میپسندم که احساس کنیم سی سال گذشته، ما قدم اولیم؛ ده قدم بخواهیم برداریم، میشود سیصد سال دیگر. باید بدانیم قدمهای اولیم، باید بدانیم میتوانیم قدمهای بلندتری را برداریم؛ این احساس باید به وجود بیاید. و من اعتقادم این است که این احساس حتماً به وجود می‌آید؛ کمااینکه این حرکت عظیم علمی، این نوآوری علمی، این تولید علم، این پرداختن به مرزهای دانش، به فکرمان نمیرسید که شدنی باشد؛ خوب، مطرح شد، گفته شد، دنبالگیری شد؛ امروز شما ثمراتش را دارید مشاهده میکنید. بنابراین میتوانیم قدمهای بلندتر را برداریم، میتوانیم کارهای بزرگی را انجام دهیم.

لازم است اول من راجع به آنچه که دوستان گفتند، یک مروری بکنم؛ چون مطالبی که امروز دوستان اینجا مطرح کردند، حقیقتاً برای من بسیار خرسندکننده بود. البته همیشه اینجور نبوده. گاهی اوقات در جلسات استادان محترم نشستیم، برخاستیم، ولی من استفاده‌ای نکردم؛ امروز من خیلی استفاده کردم. مطالب متنوع بود، بسیار پرنکته بود؛ آنچه گفته شد، کاملاً زنده بود؛ هم نقطه‌نظرهائی که ایراد شد، نگاه‌های زنده‌ای بود، و هم پیشنهادهائی که داده شد و اجرائی و عملیاتی بود، بسیار خوب بود. امروز جلسه‌ی ما جلسه‌ی بسیار مفیدی بود و من دوست میدارم که مشروح این بیانات منتشر شود؛ حالا در رسانه‌ی ملی