اسلامی بهدستآمدنی است. استکبار و دستگاههای استعماری در طول دویست سال سعی کردند این مفاهیم را از یاد مسلمانها ببرند؛ آنها را از هویت خودشان غافل کنند تا بتوانند دست تجاوز را به محیط سیاسی آنها، به محیط اقتصادی آنها، به فرهنگ بومی آنها دراز کنند و تطاول کنند. انقلاب اینها را به یاد امت اسلامی آورد. شما امروز این فرصت بزرگ را در جمهوری اسلامی، در عاصمهی علمی قم، در جامعهی مبارک « المصطفی » دارید که با این معارف آشنا شوید؛ « ﴿لیتفقّهوا فی الدّین و لینذروا قومهم اذا رجعوا الیهم ﴾ »؛[1] خود شما بتوانید نورافکنی شوید که فضا را روشن میکند. امروز دنیای اسلام به این نیاز دارد. البته شما در اینجا در غربت زندگی میکنید. اگرچه اینجا خانهی شماست، اما از اهل خود، خویشان خود، خانوادهی خود دورید. سختیهائی دارید، مشکلاتی دارید؛ خودتان، همسرانتان، خانوادههاتان مشکلاتی دارند؛ اما ایستادگی کنید. خداوند متعال در اول بعثت پیغمبر چند خط اساسی را جلوی پای رسول گرامی خود گذاشت که با توجه به این چند خط و چند جهتگیری مهم، پیغمبر اکرم بتواند این بار سنگینِ بینظیر را تحمل کند. یکی از این خطوط، صبر بود؛ « و لربّک فاصبر ». « ﴿بسماللَّهالرّحمنالرّحیم. یا ایّها المدّثّر. قم فأنذر. و ربّک فکبّر. ﴾