به یک سمت اساسی سوق خواهد داد؛ اندیشیدن در مورد الگوی توسعه و مدل حرکت به سمت جلو، احساس اینکه باید در این زمینه مستقل باشیم و روی پای خودمان بِایستیم، عیوب وابستگی و تکیه کردن به الگوهای بیگانه گسترش خواهد یافت. ما امروز به این احتیاج داریم. متأسفانه جامعه‌ی نخبگانی ما هنوز در بخشهای مهمّی از این مسئله به یک نتیجه‌ی صحیح و درست نرسیده‌اند؛ که این باید اتّفاق بیفتد و به حول و قوّه‌ی الهی اتّفاق خواهد افتاد.

هدف سوّم ما هم این است که بالاخره برای اداره‌ی کشور در ده‌ها سال آینده، لازم است جادّه‌سازی کنیم، ریل‌گذاری کنیم. این جلسه و جلسات مشابه، به این ریل‌گذاری و جادّه‌سازی منتهی خواهد شد. اینها اهداف ماست از تشکیل این جلسه و جلسات بعدی که ان‌شاءالله تشکیل خواهد شد.

بنابراین کار متعلّق به اشخاص و مقامات نیست، کار متعلّق به بنده نیست؛ این کارِ همه است. همه‌ی ما در زمینه‌ی این کاری که دارد انجام میگیرد، مسئولیّت داریم. هر کدام به قدر تواناییهای خودمان، ظرفیّتهای خودمان، سعه و شعاع قدرتی که در اختیار ما هست، در این زمینه مسئولیم، که باید ان‌شاءالله دنبال کنیم. این یک مطلب.

مطلب بعدی این است که محصول این کار، زودبازده نیست. ما با توجّه به این نکته، وارد این قضیّه شدیم. البتّه بعضی از آقایان طرحها و