کنید، از آن بهره‌مند شوید؛ هم بگوئید، هم عمل کنید. حدیث هم همین جور.

خوشبختانه کتب معتبر حدیثی ما امروز همه ترجمه شده است. « کافی » ترجمه شده است، « من لا یحضره الفقیه » ترجمه شده است، « نهج‌البلاغه » ترجمه شده است، کلمات حضرت زهرا ( سلام اللَّه علیها ) ترجمه شده است. یعنی اینجور نیست که این متون، مخصوص عربیدان‌ها باشد؛ نه، عربیدان و غیر عربیدان همه میتوانند از این کلمات استفاده کنند؛ اینها فرصت است. از این فرصتها باید استفاده کرد. بنابراین توصیه‌ی ما این است: تلاوت قرآن، انس با قرآن، انس با حدیث، آشنائی با معارف اهل‌بیت از طریق حدیث، و بالاتر از همه، توجه به خدای متعال، حفظ و تقویت رشته‌ی ارتباط قلبی با ذات اقدس احدیت، با دعا، با توسل، با ذکر، با خشوع، با نماز نافله.

اگر این رشته محفوظ بماند و تقویت شود، همه‌ی کارهای دشوار بتدریج حل میشود؛ اصل کار این است. این رشته‌ی ارتباط با مقام احدیت هم - که خشوع و ذکر و توسل باشد - مرتبط و متصل با اهل‌بیت ( علیهم السّلام ) است؛ تفکیک‌پذیر نیستند - « ﴿من اراد اللَّه بدأ بکم ﴾ »( 1 ) - اما خب، دعاهای صحیفه‌ی سجادیه، مناجات خمس عشر و دعاها و مناجاتهای گوناگونی که هست، دل را صفا میدهند، ذهن را صفا میدهند، ذهن را هم فعال می‌کنند. خیلی از معارف را انسان از این طریق به دست می‌آورد.