در خلیج فارس، چه در دریای عمان، سالهای متمادی ـ شاید ده‌ها سال ـ عادت کرده بودند که صدای قدرتمدارانه و زورگویانه‌ی کسانی را که سوار بر ناوهای جنگی میشدند و از دوردستها به این منطقه میآمدند، بشنوند و در مقابلِ آنها سکوت کنند و دم فرو بندند.

یک روزی در همین خلیج فارس، در این منطقه‌ی دریائیِ بسیار حساس، ناو انگلیسی میآمد، فرمانده‌ انگلیسی ناو از داخل آن ناو فرمان میداد، دستور میداد و کسانی خودشان را موظف میدانستند که این دستور را اجرا کنند. در این منطقه، سالهای متمادی بر این منوال گذشت.

امروز همه چیز عوض شده است. ساحل ممتد و طولانیِ متعلق به ایران عزیز، امروز در اختیار دولتی مستقل و ملتی سرافراز و بیدار است؛ ملتی که به خدای متعال متکی است؛ نیروی خود را میشناسد و به آن میبالد و اراده‌ی خود را بر اراده‌ی تحکم‌آمیز هر قدرت سیاسی و نظامی تحمیل میکند و کسانی را که میخواهند با تحکم بر ملتها حاکمیت کنند، مجبور به عقب‌نشینی میکند.

امروز منطقه‌ی خلیج فارس و دریای عمان با وجود حضور نامطلوب و مضر ناوهای کشورهای مختلف ـ اروپائی و آمریکائی ـ در این منطقه، یک منطقه‌ی آزاد، مستقل و متکی به نفس است، به خاطر حضور جمهوری اسلامی و ایران سربلند و ملت مقتدر کشور عزیزمان.

آن دوران گذشت که کسانی بخواهند بیایند سرنوشت این منطقه را با حضور نظامی خودشان تأمین کنند. ممکن است هنوز در بین حکام و دولتمردان