بیانات سال 1390


اطلاع پیدا کردیم - جوانهای ما، مردان و زنان ما، طبقات مختلف ما، گروه‌های مختلف اجتماعی ما، با رویّه‌های مختلف، با سلیقه‌های مختلف، همه بر سر این سفره‌ی ضیافت الهی در ماه رمضان جمع شدند و همه بهره بردند.

اگر شاعر یک روزی میگفت « دستی که عنان خویش گیرد / امروز در آستین کس نیست »، اما در زمان ما دستهائی که عنان خود را بگیرند، کم نیستند. این جامعه‌ی جوان کشور، این مجموعه‌ی نسل باطراوتِ بر روی کار آمده‌ی کشور، در راهِ درست حرکت میکنند، تمرین تقوا میکنند؛ این برای آینده‌ی این کشور، بلکه آینده‌ی امت اسلامی مژده‌ی بزرگی است.

آنچه لازم است، این است که ما این دستاوردها را حفظ کنیم، این محصول را حفظ کنیم؛ نگذاریم صاعقه‌ی گناه، این خرمن ارزشمند محصول را آتش بزند و از بین ببرد. راه خدا را، راه توجه را، راه صفای نفس را، راه انس با قرآن را، راه باز نگهداشتن رابطه‌ی خود با خدا، درد دل کردن به خدا و گفتن به خدا را به روی خودمان باز نگه داریم. اگر شما با خدا حرف زدید، خدا هم با شما حرف میزند؛ « ﴿فاذکرونی اذکرکم  ».( ۲ )

پروردگارا ! به محمد و آل محمد جامعه‌ی ما را همواره جامعه‌ی قرآنی، جامعه‌ی باصفا، جامعه‌ی اهل محبت و وداد، جامعه‌ی هماهنگ و همدل قرار بده. پروردگارا ! این ملت بزرگ را، این جوانان عزیز را به آرزوهای بلند و آرمانهای ارزشمندشان برسان؛ آنها را بر دشمنانشان پیروز کن. پروردگارا ! قلب مقدس ولیعصر را از ما خشنود بفرما؛ ما را مشمول دعای آن بزرگوار

«3»