بزند، تا عملیات تروریزم ضد مردمی را به جای « شهادت‌طلبی »، « تعصب و تحجر و خشونت » را به جای « اسلامگرائی و جهاد »، « قومیت‌گرائی و قبیله‌بازی » را به جای « اسلام‌خواهی و امت‌گرائی »، « غربزدگی و وابستگی اقتصادی و فرهنگی » را به جای « پیشرفت مستقل »، سکولاریزم » را به جای « علم‌گرائی »، « سازشکاری » را به جای « عقلانیت »، « فساد و هرج و مرج » اخلاقی را به جای « آزادی »، « دیکتاتوری » را به نام « نظم و امنیت »، « مصرف‌زدگی، دنیاگرائی و اشرافی‌گری » را به نام « توسعه و ترقی »، « فقر و عقب‌ماندگی » را به نام « معنویت‌گرائی و زهد » قلمداد کند.

دو قطبىِ سرمایه‌داری و کمونیزم که جنگ بر سر قدرت و ثروت بود، پایان یافت و امروز دو قطبی میان مستضعفین جهان به رهبری جنبش مسلمین با مستکبران به رهبری آمریکا و ناتو و صهیونیزم است. دو اردوگاه اصلی تشکیل شده است و اردوگاه سومی وجود ندارد.

این فرصت کوتاه را نمیخواهم با بازخوانی گذشته و تقدیر از ملتهای عرب بگذرانم. بیشک همه‌ی ما و جهانیان چشم به منطقه دوخته‌ایم و ملتهای برخاسته از جزیرةالعرب تا شمال آفریقا را تحسین میکنیم؛ ولی اینک مایلم از امروز و فردا بگویم.

سال گذشته در همین نماز جمعه با مردم شریف مصر، در حالی که هنوز سایه‌ی نامبارک حسنی مبارک بر سرشان بود، سخن گفتم و امروز که دوران جدید آغاز شده و دیکتاتور در حال محاکمه است، همه‌ی ما امیدوارانه‌تر به آینده‌ی جنبش مصر عزیز و سایر اعراب میاندیشیم.