امروز خوشبختانه ملت ایران این درس را از حسین‌بن‌علی آموخته است. سی و چند سال است که قاطبه‌ی ملت ایران در این راه حرکت میکند؛ حالا بالاخره یک نوادر و یک شواذّی هم گوشه کنار هستند امّا حرکت قاطبه‌ی ملت ایران در جهت و حرکت حسین‌بن‌علی است. سرنوشت آن بزرگوار شهادت بود امّا درس او فقط درس راه شهادت نیست. این حرکت حرکت بابرکتی است، گاهی ممکن است مثل ماجرای حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام منتهی‌ به شهادت بشود، امّا این حالت، این روحیّه، برای اقامه‌ی دین خدا و همه‌ی برکاتی که بر اقامه‌ی دین خدا مترتّب است مفید است. ملت ایران با این روحیّه وارد میدان شد، یک بنای ظلمِ ملی و بین‌المللی را در ایران ویران کرد، به جای آن بنای اسلامی پایه‌گذاری کرد. این‌جور نیست که حالا هر کس راه حسین‌بن‌علی را رفت، حتماً آخر کار بایستی به صورت ظاهر، به شکل دنیایی، ناکامی باشد؛ نخیر، این راه را، این درس را در مقابل چشم بشریّت گذاشته‌اند، میگویند اگر دنیا هم میخواهی، اگر عزّت هم میخواهی، در این راه است؛ باید حرکت کنی. ملت ایران این را تجربه کرده است؛ این را باید قدر دانست. ملت ایران حسینی و عاشورائی وارد میدان شد، در یک انقلاب عظیم و شاید بشود گفت بی‌نظیر در این سده‌های طولانی که جلوی چشم ما است - لااقل کم‌نظیر - پیروز شد. ملت ایران این روش را اتّخاذ کرد، تا امروز روزبه‌روز پیش رفت. البتّه دشمنها با وسائل تبلیغاتیشان، با بلندگوهایشان حاضر نیستند صریحاً اعتراف بکنند به پیشرفت ملت ایران امّا مردم دنیا کور که نیستند، می‌بینند دیگر؛ ایرانِ دوران طاغوت کجا، ایرانِ جمهوری اسلامی کجا ؟ ایرانِ سال ۵۷ کجا، ایرانِ سال ۹۲ کجا ؟ در علم، در سیاست، در امنیّت، در تسلطِ بر حوادث منطقه،