بیانات سال 92
بسم الله الرحمن الرحیم شهر نجف‌آباد، هم از لحاظ مذهبی، هم از لحاظ انقلابی، انصافا یک شهر برجسته است؛ همان‌طور که اشاره کردند ،( ۱ ) از زمان شیخ بهایی و بعد، همین طور علمای بزرگی از نجف‌آباد برخاستند - مرحوم آمیرزا محمد نجف‌آبادی، مرحوم آسید علی نجف‌آبادی؛ بزرگانی بودند که هم در نجف‌آباد ساکن بودند، هم در اصفهان مرکز تجمع طلاب و علما و مانند اینها بودند - و بعد هم وقتی به نهضت اسلامی منتهی شد، انصافا نجف‌آباد یکی از پیشروترینِ شهرستانها بود؛ کمتر جایی را ما سراغ داریم که مثل نجف‌آباد از نهضت امام ( رضوان‌الله‌علیه ) استقبال کرده باشند؛ که البته عمده‌اش به برکت مرحوم آقای منتظری بود. ایشان خب شاگرد امام و علاقه‌مند به امام و ارادتمند به امام و معتقد به مبارزه و به انقلاب بودند؛ لذا در نجف‌آباد - همان زمان، پیش از انقلاب، من نجف‌آباد رفتم، اوضاع نجف‌آباد را دیدم - با اینکه تبلیغات ضد مذهبی هم هست و از جاهای مختلف، مذاهب باطل و غیره فعالند، لکن حقیقتا یک مجموعه ی مردم یکپارچه‌ی مؤمن و معتقد به انقلاب و علاقه‌مند به انقلاب [ بودند ]؛ بعد هم که انقلاب پیروز شد همین‌‌جور. این لشگر هشت نجف که آقایان اسم آوردند، یکی از لشگرهای قَدَر در میدانهای دفاع هشت‌‌ساله بود و خود مرحوم شهید کاظمی ( رضوان‌الله‌تعالی‌علیه ) واقعا یکی از آن فرماندهان برجسته بود. بنده در همان بیانات در دیدار دست‌اندرکاران کنگره ملی شهدای نجف آباد