بیانات سال 92


مقابل یکدیگر، مطلقاً بی‌فایده است و حامل ضررهای بزرگی است. از دخالت قدرتهای بیگانه - آنطوری که الان مشاهده میشود - جز ضرر برای مردم مصر، چیزی به بار نخواهد آمد. گره مصر را خود مردم مصر باید باز کنند، نخبگانشان باید باز کنند؛ فکر کنند، عواقب وخیم و خطرناکی را که ممکن است بر این وضعیت مترتب شود، بسنجند. اگر خدای نکرده هرج‌ومرج به وجود بیاید، اگر خدای نکرده جنگ داخلی به وجود بیاید، چه چیزی دیگر میتواند جلوی آن را بگیرد ؟ بهانه برای دخالت ابرقدرتها - که خودشان بزرگترین بلا برای یک کشور و یک ملت هستند - به وجود خواهد آمد. ما نگرانیم. برادرانه توصیه میکنیم به نخبگان مصری، به مردم مصر، به گروههای سیاسی، به گروههای مذهبی، به علمای دینی، که خودشان به فکر بیفتند، خودشان اقدام کنند؛ اجازه ندهند به بیگانگان و قدرتمندان - که با احتمال قوی، سرویسهای جاسوسی آنها در ایجاد این وضعیت بیدخالت نیستند - اینها باز بیایند دخالت کنند.

مسئله‌ی بعدی هم مسئله‌ی عراق است. در عراق، یک دولتی، یک حکومتی با موازین مردم‌سالاری و آراء مردم بر سر کار آمده است. چون ابرقدرتها و نیروهای مرتجع منطقه از این وضع ناراضیاند، میخواهند نگذارند آب خوش از گلوی مردم عراق پائین برود. این انفجارات، این کشتارها، این تروریسم جنایتکار، یقیناً از کمک و پشتیبانیهای مالی و سیاسی و تسلیحاتی برخی از قدرتهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای ناشی شده است، که نمیخواهند بگذارند ملت عراق زندگی خودش را بکند. اینجا هم لازم است سیاستمداران عراقی، مسئولان عراقی، گروههای عراقی، شیعه و سنی، عرب و کُرد، ببینند

«7»