کرد؛ تا دیروز مثلاً ۱۰۵ دلار میفروختند، حالا باید ۸۵ دلار بفروشند؛ اینها سیاستهاى جهانى است. کشورى که اقتصاد خودش را بسپرد دست سیاستگذاران و طرّاحان و برنامهریزانِ خارج از محدودهى مصالح او، حال آیندهى آن کشور معلوم است. کشور باید با نیروى درونى اداره بشود؛ به تعبیر درست ایشان، با ذخایر روى زمین یعنى استعدادهاى درونى ما، نیروى انسانى ما، هوش جوانان ما، با اینها باید اداره بشود؛ اگر این شد، هیچ قدرتى در دنیا قادر نخواهد بود که سرنوشت اقتصادى کشور را یا هر آنچه به اقتصاد کشور ارتباط پیدا میکند، در دست بگیرد و ملعبهى ( ۵ ) خودش قرار بدهد. بنابراین باید دنبال علم و تحقیق رفت. این کار، کار لازمى است. البتّه تولید علم را که ما عرض کردیم، با تولید مقاله نباید اشتباه کرد. آمارهایى که میدهند، مقالههایى که منتشر شده، مقالههاى علمى و بعضاً باارزش و مرجع که در دنیا جنبهى مرجع پیدا کرده، این چیز خوبى است، چیز باارزشى است امّا این همهى قضیّه نیست؛ اوّلاً بایستى مقالهها به ثبت ابداع بینجامد، ثانیاً باید مقالهها ناظر به نیازهاى درونى کشور باشد؛ این را باید هم دانشگاهها، هم دستگاههاى مراکز تحقیقاتى و علمى دنبال بکنند؛ روى این باید تکیه کرد. این را هم عرض بکنیم که پیشرفت علمى، کار همه است؛ یعنى مسئولیّتى است برعهدهى همهى دستگاههاى کشور. خب، معاونت علمى و بنیاد نخبگان، مسئولیّتهاى مهمّى هستند و دارا هستند، کارهاى لازمى دارند لکن همهى دانشگاههاى کشور بلکه همهى دستگاههاى گوناگون کشور - آموزشوپرورش، وزارت علوم، دستگاههاى گوناگونى که در کشور هستند -