این‌جوری نباید باشد، هر دو - هم نماینده و هم وزیر - باید نگاهشان به وظیفه‌ی قانونی و مصالح کشور و نگاهشان به این باشد که خدای متعال دارد ما را میبیند؛ تعامل بر این مبنا؛ این هم یک نکته. پس تعامل را با گروکشی اشتباه نباید کرد.

نکته‌ی بعدی در مورد تعامل این است که در مجلس، بخصوص در کمیسیون‌ها به وزرا اهانت نشود. بعضی از وزرای محترم به من شکایت میکنند که ما به کمیسیون که میرویم، با یک لحن اهانت‌آمیزی [ برخورد میکنند ]؛ من البتّه معتقدم همه با هم برادرند؛ یعنی نگاه سلطنت‌مآبانه هم نباید داشت که حالا بگوییم « ما عضو دولتیم، ما چنینیم، همه در مقابل ما بایستی خضوع و خشوع کنند »، این قطعاً نیست، امّا متقابلاً هم نگاه تحقیر و اهانت و « ریشت دست من است » و « پدرت را درمی‌آورم » هم نباید داشت؛ این نگاه هم نگاه درستی نیست؛ با احترام باید برخورد کرد، با ادب باید برخورد کرد؛ ادب در همه‌ی مراحل لازم است. این هم این [ توصیه‌ ]. خب، پس توصیه‌ی سوّم، مسئله‌ی تعامل بود.

توصیه‌ی چهارم، مسئله‌ی مهمّ اقتصاد مقاومتی است. در مورد اقتصاد مقاومتی، خوشبختانه در کشور هم‌زبانی هست، [ امّا ] مشکل ما در همدلی است؛ آدم میترسد هم‌زبانی باشد، همدلی نباشد.