یکی از کارهای مهمّی که لازم است، جلوگیری از قراردادهای غیر لازم است. به من گزارش داده‌اند که ما بعد از قضیّه‌ی هسته‌ای، حدود ۲. ۵ میلیارد دلار قرارداد تثبیت‌شده‌ی امضا شده داریم؛ حالا مذاکرات، تفاهم و مانند اینها بیشتر از اینها است امّا آنچه امضا شده طبق گزارشی که به من داده‌اند، حدود ۲. ۵ میلیارد [ دلار ] است؛ من نگاه کردم، فرض کنید که راجع به انرژی خورشیدی است. اینها اولویّت است ؟

اگر چنانچه واقعاً منابعی وجود دارد - منابع خارجی وجود دارد یا فاینانس هست - بایستی ما ببینیم کجا اولویّت دارد، اینها را آنجا مصرف کنیم؛ [ اگر ] کسی میخواهد بیاید سرمایه‌گذاری کند، بگوییم ما در این قسمت احتیاج داریم سرمایه‌گذاری بشود. این‌جور نباشد که هرچه او خواست [ بشود ]. این هم یک مسئله است.

یک مسئله‌ی مهمّ دیگر مسئله‌ی جلوگیری از واردات مضر است که بنده چند بار در این اواخر تکرار کرده‌ام؛ یعنی آن وارداتی که یا مشابه داخلی دارد یا اگر هم مشابه داخلی ندارد جزو نیازهای فعلی کشور یا جزو نیازهای درجه‌ی یک کشور نیست. مثلاً فرض بفرمایید ماشینهای آن‌چنانی یا خودروهای کذایی با سرعت آن‌چنانی چه نیازی است ؟ میگویند بخش خصوصی می‌آورد؛ خب، دولت میتواند با انواع روشهایی که دارند - تعرفه و غیر تعرفه - جلویش را بگیرد. منابع کشور - انواع فاینانس‌ها و پولهایی که آزاد میشود - نبایستی هدر برود. صنایع تعطیل شده، بخش اقتصاد دانش‌بنیان، بخش تبدیل ماشینهای فرسوده‌ی صنایعمان، اینها جزو اولویّتها است.