راجع به مسائل کشور، بنده این‌جور مطلب را میخواهم عرض بکنم که ما در موقعیّت حسّاسی هستیم؛ موقعیّت فعلی کشور، موقعیّت مهمّی است. خب، آقای رئیس جمهور اقدامات را بیان کردند؛ باید این اقدامات تعقیب بشود، دنبال بشود، ادامه پیدا بکند، آنجاهایی از آن که ناقص است کامل بشود؛ همه‌ی این اقدامات لازم است؛ دستگاه‌های دیگرِ کشور هم هرکدام لازم است اقداماتی انجام بدهند. وضع کشور فعلاً در یک وضعیّت خاصّی است؛ نه اینکه حالا در این ماه یا در این سال بالخصوص، [ بلکه‌ ] در این برهه‌ی زمانی بالخصوص و در این مقطع زمانی. چرا ؟ چون اوّلاً از یک طرف چشمها به ظرفیّتهای بی‌پایان کشور باز شده. ما در اوایل انقلاب، از خیلی از ظرفیّتهای کشور بی‌خبر بودیم، بی‌اطّلاع بودیم، تجربه‌ای نداشتیم، آگاهی نداشتیم. امروز نماینده‌ی مجلسمان، وزیرمان، مسئولمان، شخصیّت‌های فکری کشور، سیاستمداران کشور، نسبت به این گستره‌ی عظیمی که کشور ما از لحاظ امکانات و ظرفیّتها دارد، آگاهی تازه‌ای پیدا کرده‌اند؛ واقع قضیّه این است. [ وقتی‌ ] من این مقالاتی را که بعضی از صاحب‌نظران مینویسند میخوانم، میبینم توجّه به این واقعیّتها بحمدالله فراوان است. این از یک طرف که خب این ظرفیّت عظیم [ وجود دارد ]؛ کشور عظیمی است، کشور عجیبی است. من چند سال قبل اینجا گفتم ،( ۱۱ ) ما یک‌صدمِ جمعیّت دنیا تقریباً جمعیّت داریم، یک‌صدمِ وسعت دنیا هم تقریباً کشورمان وسعت دارد، امّا امکاناتی که خدای متعال برای ما قرار داده، خیلی بیش از یک‌صدم است؛ بنده آن‌وقت گفتم سه‌صدم، چهارصدم؛ اخیراً یک گزارشی به من دادند که حدود شش هفت صدم [ است‌ ]؛ یعنی ما شش هفت