﴿مَنَّ عَلَینا بِمُحَمَّدٍ نَبیِّه دونَ الاُمَمِ الماضیَة وَ القُرونِ السّالِفَة ﴾ .( ۴ ) منّت الهی برای این عطیّه‌ی بزرگ به بشریّت، تصریح قرآن و کلام ائمّه‌ی معصومین است؛ این خیلی عظمت است. « ﴿رَحمَةً لِلع ٰ لَمین ﴾ »( ۵ ) تعبیری است که خدای متعال برای پیغمبر بیان فرموده است، نه « لِفِرقَةٍ مِنَ البَشَر » یا « لِجَمعٍ مِنَ العالَمین »؛ نه، رَحمَةً لِلع ٰ لَمین؛ برای همه رحمت است. آن پیامی که او از سوی خداوند متعال آورده است، هدیه میکند به بشریّت؛ این بصیرت را، این راه را در اختیار همه‌ی آحاد بشر قرار میدهد.

البتّه هستند کسانی که صاحبان قدرتند، صاحبان زر و زورند، مایل نیستند که این سفره‌ی گسترده‌ی رحمت الهی مورد استفاده‌ی آحاد مردم قرار بگیرد؛ با قدرت آنها مخالفند؛ لذا در مقابل این حرکت الهی می‌ایستند. آن‌وقت خدای متعال میفرماید: ﴿ی ٰ اَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللّهَ وَ لا تُطِعِ الک ٰ فِرینَ وَ المُن ٰ فِقین‌ ﴾ ؛( ۶ ) دنبال آنها مرو، مراقب باش؛ در جای دیگر میفرماید: ﴿ی ٰ اَیُّهَا النَّبِیُّ ج ٰ هِدِ الکُفّارَ وَ المُن ٰ فِقینَ وَ اغلُظ عَلَیْهِم‌ ﴾ ؛( ۷ ) با کفّار و با منافقین مبارزه کن. میفرماید « جاهِد »؛ نمیفرماید « قاتِل »؛ « قاتِلِ الکُفّارَ وَ المُنافِقین » [ قتال ] همیشه لازم نیست، امّا جهاد همیشه لازم است.

گاهی جهاد، جهاد سیاسی است، گاهی جهاد فرهنگی است، گاهی جهاد نرم است، گاهی جهاد سخت است، گاهی با سلاح است، گاهی با علم است؛ همه‌ی اینها جهاد است امّا در همه‌ی اینها باید توجّه داشت که این جهاد، علیه دشمن است، علیه دشمن بشریّت است، علیه دشمنانی است که به اتّکاء قدرت خود و زر و زور خود، وجود سنگین و مطامع ( ۸ ) خودشان را بر