بیانات سال 96


شب مبارکی است، شب دعا است، شب مناجات است، گفته شده است که از موارد لیلةالقدر است، لکن با این ولادت همه‌ی اینها مضاعف میشود. یک توجّهی به وجود مقدّس بقیّةالله ( ارواحنا فداه ) بکنیم با چند نکته ­ ‌ی کوتاه در مورد آن بزرگوار. البتّه در درجه‌ی اوّل، باید تبریک عرض بکنیم به همه‌ی شما این میلاد را‌، این ایّام را، این شیرینی ولادت باسعادت آن بزرگوار را. ماه شعبان، از اوّل تا آخر، ماه الطاف الهی و شیرینی‌ها و چشم ­ ‌روشنی‌ها است. البتّه امسال متأسّفانه با این حادثه ­ ‌ای که در معدن پیش آمد ،( ۲ ) ما داغدار شدیم، و قبل از آن ­ ‌هم حادثه‌ی مربوط به مرزبانان ما در جنوب کشور ( ۳ ) دلها را افسرده کرد و داغدار کرد، ولیکن ماه، ماه شادی و دلباختگی دلباختگان اهل‌بیت ( علیهم‌السّلام ) است.

در مورد امام زمان ( عجّل‌الله‌له‌الفرج و سلام‌الله‌علیه ) نکته‌ی اوّل این [ است ] که این بزرگوار داعی‌الله است. نگاه به آن بزرگوار وسیله‌ای است برای عرض ارادت و عبودیّت به درگاه حضرت حقّ متعال. ﴿اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا داعیَ ‌اللهِ وَ رَبّانیَّ آیاتِه  ؛( ۴ ) همه‌چیز، همه‌ی انبیا، همه‌ی اولیا، همه‌ی مقدّسات، همه‌ی ارواح طیّبه که نورافشانی میکنند بر زندگی ما، بر عالم ما، بر همه‌ی عالم وجود، آیات حقّند، جلوه‌های حضرت پروردگارند؛ این نکته‌ای است که باید توجّه داشت. به امام زمان توجّه میکنیم، توسّل میکنیم، در مقابل آن بزرگوار عرض خاکساری میکنیم، برای اینکه این خاکساری به ذات احدیّت برسد و پیش خدای متعال اظهار عبودیّت کرده باشیم.

دوّم اینکه نام این بزرگوار و یاد این بزرگوار، دائماً به ما یادآوری میکند که طلوع خورشیدِ حق و عدل در پایان این شب ظلمانی، قطعی است. انسانها گاهی که امواج متراکم ظلمت و ظلم را مشاهده میکنند، مأیوس میشوند. یاد

«2»