بیان. این را هم من عرض بکنم که بعضی از شما حضرات محترم که اینجا تشریف دارید، غیر از مسئولین درجه‌ی یک کشور [ یعنی ] رؤسای قوا و مانند اینها، افراد گوناگون دیگری هستند که اینها اهل سخن گفتنند، یعنی اهل منبرند - که منبر را بنده به جای تریبون به کار میبرم - دارای منبرند و میتوانند حرف بزنند و حرف آنها شنیده میشود؛ در لحنِ بیان [ این افراد ] هم بایستی احساس اعتماد به دشمن نشود؛ این، هم در ذهنیّت داخل تأثیر منفی میگذارد، هم در انعکاسش پیش مخالفین ما و دشمنان ما در خارج تأثیر میگذارد. گاهی در مقاطعی اتّفاق افتاده است، ما مثلاً در یک مسئله‌ای کوتاه آمده‌ایم به‌عنوان اینکه در فلان قضیّه « بهانه از دست آمریکایی‌ها یا از دست دشمن گرفته شود »، گرفته هم نشده، ما هم یک چیزی را از دست داده‌ایم ! نباید اعتماد کرد؛ [ همین‌طور ] در مسائل گوناگون.

بنده مکرّر گفته ­ ‌ام، ما به مسئولینی که رفتند برجام را دنبال کردند، اعتماد داشته‌ایم و داریم، الان هم همین‌جور [ است ]، اینها را افراد خودی و علاقه‌مند و مؤمن میدانیم؛ لکن در همین قضیّه‌ی برجام، ما در موارد زیادی - به‌خاطر اعتماد به حرف آن طرف مقابل، مذاکره‌کننده‌ی مقابل - از یک نقطه‌ای صرفِ ­ ‌نظر کردیم، به یک چیزی اهتمام نورزیدیم، یک خلأیی باقی ماند؛ دشمن همین الان از همان خلأ دارد استفاده میکند؛ اینها واقعاً مسائل مهمّی است. وزیر محترم خارجه‌ی ما، آقای دکتر ظریف، یک نامه‌ی گویایی به مسئول اروپایی مینویسند - البتّه این بارِ چندم است - و موارد نقض روح برجام و جسم برجام [ را مطرح میکند ]. گاهی میگفتند روح برجام نقض شده، ایشان میگوید که فقط روح برجام نیست، [ بلکه ] یک جاهایی هم خود برجام - یعنی جسم برجام - هم نقض شده به ­ ‌وسیله‌ی آمریکایی‌ها؛ ایشان فهرست کردند فرستادند برای آنها. یعنی این [ شخص ] دیگر کسی نیست که بگویند مخالفین این