بسم الله الرّحمن الرّحیم ( ۱ ) والحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابیالقاسم المصطفی محمّد و علی آله الطّیّبین الطّاهرین و صحبه المنتجبین و من تبعهم باحسان الی یوم الدّین. برادران عزیز، خواهران عزیز ! خیلی خوشآمدید؛ به همهی شما از صمیم دل خوشامد عرض میکنیم. شما در اینجا، در خانهی خودتان و میان برادران خودتان هستید؛ ما به این چشم نگاه میکنیم به برادران مسلمانمان در هر نقطهی از عالم؛ [ با هم ] برادر هستیم، شما را برادر خودمان میدانیم و احساسات برادرانه را در عمل هم - به توفیق الهی و به کمک الهی - نشان دادهایم. موضوع این اجلاس که محبّت اهلبیت ( علیهمالسّلام ) است، موضوع بسیار مهمّی است. حبّ اهلبیت مخصوص یک گروه خاصّی در اسلام نیست؛ همهی مسلمین اهلبیت پیغمبر را دوست میدارند؛ همهی مسلمین نسبت به اهلبیت پیغمبر ارادت دارند. یک عدّهی خیلی معدود و قلیلی بهعنوان نواصب ( ۱ ) در تاریخ بودند که آنها هم به احتمالی انگیزههایشان انگیزههای سیاسی بود، نه به معنای واقعی انگیزهی دینی؛ لکن قاطبهی مسلمین، از صدرِ اوّل تا امروز محبّ اهلبیت محسوب میشوند. خب، همین یک جمله بیانات در دیدار شرکتکنندگان در اجلاس «محبان اهلبیت(ع) و مسئله تکفیریها»