اتّفاقاً چند روز پیش هم باز یک چیزی از آنجا نقل کردم ،( ۵ ) محمّدرضا شاه به‌عنوان اعتراض به عَلم میگوید آقا، فاصله‌ی بین حقوق کمترین و حقوق بیشترین، صد برابر است؛ این اعتراف محمّدرضا است؛ یعنی فاصله‌ی صد برابر ! امروز مثلاً صحبتِ دوازده برابر و چهارده برابر است که البتّه همین هم خیلی زیاد است امّا آن‌وقت صد برابر بوده. ما واقعاً یک چیزهایی دیدیم که اصلاً قابل توصیف نیست، از وضع مردم و وضع فلاکت و وضع آزادی؛ حالا یک عدّه‌ای اعتراض میکنند که آزادی نیست، [ میگویند ] چرا مثلاً فلان مطلب را فلان‌کس نتوانست بیاید در تلویزیون بگوید ؟ نه، این دلیل نبودنِ آزادی [ نیست ]. خب بله، اگر میتوانست بگوید بهتر بود؛ [ امّا ] این اصلاً قابل مقایسه است با دوران قبل از انقلاب ؟ یک دوستی داشتیم جزو همین طلبه‌های مبارز بود و فرار کرده بود رفته بود پاکستان و مدّتی آنجا بود؛ یک سفری آمد مشهد، با من صحبت کرد؛ صحبت میکرد که بله، در یکی از پارک‌های مثلاً یک شهر پاکستان داشتیم راه میرفتیم و این اعلامیّه را پخش کردیم؛ بنده با تعجّب گفتم در پارک، اعلامیّه ؟ اصلاً تصوّر اینکه در یک فضای عمومی کسی میتواند یک اعلامیّه دست بگیرد و بخواند، برای ما غیر قابل باور بود؛ واقعاً این‌جوری بود. فرض کنید در فلان روزنامه - حالا در فضای مجازی که الی‌ماشا‌ءالله - [ انتقاد میشود ]؛ حتّی در همین برنامه‌های صدا‌وسیما - که شماها اعتراض دارید که چرا انتقاد نمیکنند - مسئولین دولتی بعکس، به بنده شکایت میکنند که این [ اخبار ] ۲۰: ۳۰ چنین گفته، فلان‌کس چنین گفته ؛( ۶ ) واقعاً مرتّب به من دارند شکایت میکنند، یعنی مکرّر به من شکایت [ میکنند ]؛ حالا شماها از این طرف