بیانات سال 97


وقتی میخواند، واقعاً تن او میلرزد ! فرض بفرمایید یک دریاچه‌ای را، مثلاً یک مرداب بزرگی را با نفت و این چیزها آغشته کنند، بعد یک جمعیّت کثیری را - زن، مرد، بچّه - از روستا بکوچانند طرف آن و بعد اینها را ببندند به رگبار، اینها هم از ترس به آن دریاچه پناه ببرند، بعد آن دریاچه را آتش بزنند ! حالا شما فکرش را بکنید، این اتّفاق افتاده ! مثلاً این قضیّه اتّفاق افتاده به‌وسیله‌ی فرانسوی‌ها. به‌وسیله‌ی انگلیسی‌ها در هند در یک باغی شش هزار نفر جمع شدند به‌عنوان تظاهرات، انگلیسی‌ها آمدند مسلسل گذاشتند دم در آن باغ، یکسره شش هزار نفر را در یک روز یا در نصف روز و در چند ساعت به قتل رساندند ! حالا اینکه مثلاً برای پنجاه سال، صد سال قبل است، لکن همین زمانِ خودمان سر قضایای داعش و سر قضایای سوریه و سر قضایای میانمار، شما ببینید اینها واقعاً چه کردند ! آن‌وقت اینها مدّعی حقوق بشرند؛ ما حرف داریم در زمینه‌ی حقوق بشر، ما ادّعا داریم علیه مدّعیان دروغ‌گو و وقیح حقوق بشر؛ این کارها، کارهای بسیاری خوبی است که خب بحمدالله در قوّه‌ی قضائیّه دارد انجام میگیرد.

خداوند ان‌شاءالله که به همه‌ی شما توفیق بدهد، کمکتان کند تا ان‌شاءالله بتوانید همان‌طور که عرض شد، یک قوّه‌ی قضائیّه‌ی مطلوب خدای متعال و مطلوبِ مردمِ مصلح و منصف در کشور، مطلوب نظام اسلامی ان‌شاءالله از آب دربیاورید و مقدّمات آن را لااقل [ فراهم کنید ]؛ هرکسی یک قدمی هم در این راه بردارد، مغتنم است. ان‌شاءالله خداوند همه‌ی شما را موفّق بدارد.

والسّلام علیکم و‌ رحمةالله و‌ برکاته

«14»