بیانات سال 97


میگیرند که انسان واقعاً حیرت میکند که اینها چه هستند ! اینها انسانند ؟ شما دیدید در این هفته‌ی گذشته، در طول یک هفته سعودی‌ها دو جنایت تکان‌دهنده‌ در یمن انجام دادند: در اوّل این یک هفته حمله کردند به یک بیمارستان، با بمب و با موشک تعدادی بیمار را در بیمارستان کشتند؛ آخر هفته هم یک ماشین حامل بچّه‌ها - بچّه‌های هشت نُه ساله و ده‌ساله - را هدف قرار دادند و چهل پنجاه کودک بی‌گناه را به قتل رساندند. می‌بینید چقدر این مصیبت بزرگ است ؟ بچّه‌ی هشت نُه ساله در خانه دارید ؟ دل انسان میلرزد ! این جنایت را سعودی‌ها انجام دادند. خب، دنیا تکان خورد، وجدان دنیا تکان خورد؛ حالا دولتها -[ البتّه ] تعارف‌آمیز - یک کلمه‌ای گفتند و اظهار تأسّف کردند یا یک چیزی گفتند امّا بالاخره همه تکان خوردند. آمریکا اینجا چه‌کار کرد ؟ آمریکا به جای اینکه این جنایت واضح را محکوم کند، آمد گفت که « ما با سعودی‌ها همکاری‌های راهبردی و استراتژیک داریم »! این بی‌حیایی نیست ؟ این بی‌شرمی نیست ؟ در همه‌ی قضایا همین‌جور است؛ کارهایی که میکنند، نشان‌دهنده‌ی بی‌حیایی و وقاحت است. همین کاری که رئیس‌جمهور آمریکا کرد و حدّاقل دو هزار بچّه‌ی دو ساله، سه ساله، پنج ساله - کمتر یا بیشتر - را از مادرهایشان جدا کرد به‌عنوان اینکه « چون اینها مهاجرند »؛ بعد، خب بچّه را که نمیشود نگه داشت، چه‌کارشان کنند ؟ بچّه‌ها را داخل قفس کردند. شما ببینید ! بچّه را از مادرش جدا میکنند، بعد برای اینکه بتوانند این بچّه‌ی بی‌مادر را نگهداری کنند، دو هزار بچّه را داخل قفس میکنند ! اصلاً این جنایت در تاریخ سابقه دارد ؟ [ این کار را ] میکنند، و

«16»