بیانات سال 97


کردید به یک عید، به یک تبریک؛ از اینکه خدای متعال جوان شما را در جوار خود « ﴿اَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقون  »[1] قرار داده است، شما تسلّی پیدا کردید؛ این صبر خانواده‌ی شهدا یک چنین ارزشی دارد.

پیام شهیدان حقیقتاً پیام بشارت است؛ ما باید گوشمان را اصلاح کنیم که این پیام را بشنویم؛ بعضی نمی‌شنوند پیام شهدا را، لکن این [ آیه‌ی ] قرآن کریم است: ﴿وَ یَستَبشِرونَ بِالَّذینَ لَم یَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم اَلّا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لا‌ هُم یَحزَنون  ،[2] پیام شهیدان، پیام نفی ترس و اندوه است. البتّه این [ نفی ] ترس و اندوه، مصداق اتمّش برای خود آنها است؛ در آن نشئه‌ی پُر از ترس و پُر از اندوه که همه‌ی انسانها گرفتار خود هستند، پیام کسانی که در راه خدا به شهادت رسیدند - یعنی همین جوانهای شما؛ چه آنهایی که در دفاع مقدّس به شهادت رسیدند، چه آنهایی که در دفاع از مرز به شهادت رسیدند، چه آنهایی که در دفاع از امنیّت به شهادت رسیدند، چه آنهایی که در دفاع از حرم و از حریم اهل‌بیت به شهادت رسیدند - بشارت است برای

  1. 1. سوره‌ی آل‌عمران، بخشی از آیه‌ی ۱۶۹؛ «... زنده‌اند که نزد پروردگارشان روزى داده میشوند.»
  2. 2. سوره‌ی آل‌عمران، بخشی از آیه‌ی ۱۷۰؛ «... براى کسانى که از پى ایشانند و هنوز به آنان نپیوسته‌اند، شادى میکنند که نه بیمى بر ایشان است و نه اندوهگین میشوند

«2»