بیانات سال 97


« اَسمَعُ وَاَرى »؛ امّا یک شرط دارد: شما با خدا باشید ﴿: اِن تَنصُرُوا اللهَ یَنصُرکُم وَ یُثَبِّت اَقدامَکُم  .[1] این درس را امام بزرگوار به ما داد، ماها هم درست نمیفهمیدیم، ماها هم آن روز درست عمق مسئله را نمیفهمیدیم، آن بزرگوار خوب میفهمید؛ میگفت با خدا باشید، و خودش با خدا بود. با خدا بودنِ شما همین است که اوّل گفتم: شما وظیفه‌تان را انجام بدهید. شما مدّاح و مدیحه‌سرا هستید، و خود این افتخاری است. شما که مدح امام حسین را میکنید، مدح فاطمه‌ی زهرا ( سلام‌الله‌علیها ) را میکنید، در حقیقت مدح خودتان را میکنید:

مادح خورشید مدّاح خود است

که دو چشمم روشن و نامُرمَد است
[2]

یعنی درست میبینم، درست میفهمم؛ دارید خودتان را مدح میکنید. این افتخار بزرگی است؛ از این افتخار، از این پایگاه، از این جایگاه به بهترین وجه استفاده کنید، مردم را به سمت اهداف انقلاب، به سمت آنچه انقلاب به خاطر آن به راه افتاد - که ایجاد دنیای مؤمن، دنیای سالم، دنیای امن و امان برای انسان، دنیایی که به معنای واقعی کلمه مزرعه‌ی آخرت باشد - [ راهنمایی کنید .] ایجاد یک چنین دنیایی

  1. 1. سوره‌ی محمّد، بخشی از آیه‌ی ۷؛‌«... اگر خدا را یارى کنید، یاری‌تان مىکند و گامهایتان را استوار مىدارد
  2. 2. مولوى. مثنوى، دفتر پنجم؛ نامُرمَد: بی‌عیب، سالم

«6»