بیانات سال 97
بسم الله الرّحمن الرّحیم و الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین و لعنة اللَّه علی اعدائهم اجمعین. ﴿[ اِنَّ خِصالَ المَکارِمِ بَعضُها مُقَیَّدٌ بِبَعضٍ یَقسِمُهَا اللّهُ حَیثُ یَشاءُ ] ... وَ اَداءُ الاَمانَةِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ وَ التَّوَدُّدُ اِلَى الجارِ وَ الصّاحِبِ وَ قِرَى الضَّیفِ وَ رَأسُهُنَّ الحَیاء ﴾ [1] ﴿ُ ﴾ دنباله‌ی حدیث ابی‌قتاده ﴿- وَ صِدقُ الحَدِیثِ وَ صِدقُ النّاسِ وَ اِعطاءُ السّائِلِ وَ المُکافَاَةُ بِالصَّنائِع ﴾ - است که دیروز عرض کردیم. بعد [ در ادامه ] میفرماید: وَ اَداءُ الاَمانَة امانت، صرفاً امانت مالی نیست. اگر چنانچه کسی یا کسانی، شما یا بنده را در یک امری امین دانستند، این امر امانت در نزد ما است. یک وقت است که این امر پولی است که به ما میدهند تا برایشان نگه بیانات در ابتدای درس خارج فقه درباره مسئله « حیا »