به ما و تا آنجایی که امکان داشته باشد، انشاءالله تعقیب خواهد شد؛ مطالب صحیح و سنجیدهای بیان شد. خب امام ( رضواناللهعلیه ) فرمودند « معلّمی شغل انبیا است »؛( ۲ ) این فقط یک شعار دلخوشکن نیست؛ این یک حقیقت قرآنی است: ﴿وَ یُعَـلِّمُهُمُ الکِتابَ وَ الحِکمَة ﴾ ؛( ۳ ) از جملهی خصوصیّات پیامبران، تعلیم است. یعنی شما دارید راهی را حرکت میکنید که برترین انسانهای تاریخ بشریّت، آن راه را رفتهاند و برای آن مقصود و برای آن پیمایش، مبعوث شدهاند؛ یعنی پیغمبران. تأثیر بینظیر، نقش بینظیر تعلیم و تربیت عمومی در پیشرفت کشور، در سعادت کشور یک مسئلهی فوقالعاده مهمّی است. به نظر ما این جزو واضحات است، جزو بدیهیّات است - اگرچه بعضی متأسّفانه این امر بدیهی را درست درک نمیکنند - که آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت عمومی، زیرساخت اصلیِ سعادت یک ملّت و پیشرفت یک کشور و در جمهوری اسلامی، حرکت به سمت آرمانها است. وظیفهی مهمّ همهی ما - چه این حقیر، چه مسئولین دولتی، چه مدیریّتهای متوالی در بخشهای مختلف - این است که منزلت معلّم را در جامعه معرّفی کنیم؛ این کار نشده؛ منزلت معلّم، جایگاه معلّم، آنجوری که این حقیر به آن اعتقاد دارم و آن را حس میکنم و لمس میکنم، در جامعه جا نیفتاده. مسئلهی معیشت البتّه مهم است - شکّی نیست - امّا مسئلهی منزلت معلّم، اگر از مسئلهی معیشت مهمتر نباشد، قطعاً کمتر نیست. این [ منزلت ] فقط با گفتن هم حاصل نمیشود؛ حالا [ اگر ] بنده بگویم « معلّمی یک چنین مقام والایی است یا مقام انبیا