بیانات سال 98


﴿الَّذینَ ظَلَموا فَتَمَسَّکُمُ النّار  ؛[1] اعتماد نکنید به ظالمین، این همین گرفتاری امروز مردم دنیا است. اعتماد میکنند، پدرشان درمی‌آید. دیدید در بعضی از این کشورهای عربی یک حرکت خوبی انجام گرفت، یک مبارزه‌ی خوبی به وجود آمد، یک غوغایی به پا شد، یک بیداری‌ای به وجود آمد، منتها مثل شعله‌ای که بیایند روی آن خاکستر بریزند و خاک بریزند، خاموش شد؛ چرا ؟ چون « ﴿لا تَرکَنوا اِلَی الَّذینَ ظَلَموا »  را عمل نکردند. رکون [2] کردند به آمریکا، به رژیم صهیونیستی؛ نفهمیدند چه کار باید بکنند، [ لذا ] این جوری میشود.

اگر چنانچه خدای متعال به یک ملّتی کمکی کرد و آن ملّت قدر آن کمک را ندانستند، کتکش را میخورند، سیلی‌اش را میخورند؛ باید قدر بدانند. ملّت ما بحمدالله از روز اوّل قدر دانست. این حرکت عظیم ملّت ما، این بقای انقلاب، این ایستادگی این ملّت و عزّت روزافزون این ملّت، این پیشرفت فوق‌العاده‌ی این کشور به خاطر همین است که این ملّت به برکت وجود امام بزرگوار به این چند جمله‌ی از آیات قرآن عمل کرد؛ او به ما یاد داد. خود او دلش پُر بود از ایمان به الله، سرشار و لبریز بود از ایمان به خدا و معارف قرآنی؛ به ما یاد داد که چه کار بکنیم و حرکت کردیم؛ و بحمدالله [ ملّت ] ایستاد. امروز هم راه همین

  1. 1. سوره‌ی هود، بخشی از آیه‌ی ۱۱۳
  2. 2. اعتماد

«12»