صداهایتان و نَفَسهایتان خوب است و مثلاً از جهات گوناگون بلدید - در قرآن خواندن ما در محافل و مجالس وجود داشته باشد.

البتّه آن جنبه‌ی دوّم هم - وَ باطِنُهُ عَمیق - با همین کار هنری ارتباط دارد، ارتباط پیدا میکند؛ یعنی این شیوه‌ی خواندن میتواند تا حدود زیادی ما را به آن باطن رهنمون بشود؛ امّا بایستی توجّه به باطن قرآن پیدا کرد. منظورم از « باطن قرآن » آن بطونی نیست که فقط اهل‌الذّکر، ائمّه‌ی هدی ٰ ( علیهم السّلام ) از آن آگاهند؛ آن کار ما نیست - آن را بایستی برویم یاد بگیریم از روایات، از بیانات ائمّه ( علیهم السّلام ) و بفهمیم - مراد همین عبارت ظاهر است. [ مثلاً ] قرآن میگوید: ﴿وَ العاقِبَةُ لِلمُتَّقین ﴾ ؛^[1] خب عاقبت - پایان کار - یعنی چه ؟ پایان کار متعلّق است به متّقین؛ هم پایان کار دنیا متعلّق به متقّین است، هم پایان کار آخرت متعلّق به متّقین است، هم مبارزات اگر بخواهد پیروز بشود متعلّق به متّقین است، هم در میدان جنگ اگر بخواهید بر دشمن پیروز بشوید باید متّقی باشید. ببینید ! [ اگر ] دقّت بکنید، [ می‌بینید ] عاقبت مال متّقین است؛ این را یک خرده عمق پیدا کنیم، دقّت پیدا کنیم، از جمله نگذریم. [ یا مثلاً ﴿:] وَ لَنَبلُوَنَّکُم بِشَیءٍ مِنَ ‌الخَوفِ وَالجوعِ وَ نَقصٍ مِنَ الاَموالِ وَ الاَنفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ ﴾