« ﴿ی ٰ نِساءَ النَّبِیِّ‌ مَن‌ یَأتِ ‌مِنکُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُض ٰ عَف لَهَا العَذابُ ضِعفَینِ ﴾ »( ۶ ) - هر کدام از شماها کار خلافی بکنید، عذابتان دوبرابر است؛ یعنی همان کاری را که یک زن دیگر اگر بکند پیش خدای متعال صد چوب خوردن دارد، اگر شما انجام بدهید، دویست‌ چوب به شما میزنند؛ چرا ؟ چون زن پیغمبرید - « ﴿وَمَن یَقنُت مِنکُنَّ لِله وَ رَسولِه ﴾ »( ۷ ) آن وقت جزای او و پاداش او هم دو برابر است؛ کار خوب هم که بکنید، پاداشتان دو برابر است. این به خاطر اهمّیّت جایگاه انسان است.

بنده خیلی اوقات دلم به حال حضرت یونس ( سلام ‌الله‌ علیه ) میسوزد. مگر چه کار کرده بود [ که گفت ]: ﴿سُبح ٰ نَکَ اِنّی کُنتُ مِنَ الظ ٰ لِمینَ‌ ﴾ ؟( ۸ ) [ آن هم ] با آن مجازات سختی که خدای متعال به حضرت یونس داد. خب ایشان هر چه قومش را دعوت کرد، هر چه کرد، گوش نکردند، این هم با آنها قهر کرد، گذاشت رفت بیرون [ شهر ]؛ کارش همین بود دیگر. حالا اگر چنانچه یک عالِمی مثلاً‌ فرض کنید در یک شهری نصیحت کند، مردم گوش نکنند حرفش را و بگوید پس من نمیمانم در این شهر و پا شود برود بیرون، خب کار بدی است امّا [ آیا ] مجازاتش این است که برود در دریا و در دل نهنگ و خدای متعال بگوید اگر او تسبیح نمیکرد، « ﴿لَلَبِثَ فی بَطنِه اِلی یَومِ یُبعَثونَ ﴾ »؟( ۹ ) بنا بوده تا قیامت در شکم ماهی بماند ! جزائش این است ؟ امّا [ با این حال ] یونس را خدای متعال این‌ جوری مجازات میکند؛ چرا ؟ چون پیغمبر است؛ میگوید شما پیغمبری؛ فَظَنَّ اَن لَن نَقدِرَ عَلَیهِ‌ - خیال کرد ما بر او سخت نمیگیریم؛ « نَقدِرَ » یعنی سخت گرفتن - ﴿فَنادی ٰ فِی الظُّلم ٰ تِ اَن لا اِلهَ اِلّا اَنتَ سُبح ٰ نَکَ اِنّی کُنتُ مِنَ الظ ٰ لِمینَ ﴾ ؛( ۱۰ ) خودش را ظالم دانست، اعتراف کرد، ﴿فَاستَجَبنا لَهُ وَ نَجَّیناهُ مِنَ الغَمِّ ﴾ .( ۱۱ ) این ‌جوری است، شما با آدم معمولی فرق میکنید؛ اگر