بیانات سال 98
شده است. به برکت امام حسین، این جلال و این کرامت و این عظمت داده شده است به اینها. وقتی خدای متعال به خاطر او به دیگران این جلال و عظمت را، این کرامت را لطف میکند، پس به خود او چه میدهد ؟ فَقالَ اِنَّ اللَّهَ تَعالی ٰ اَلحَقَهُ بِالنَّبِیِّ ( صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِه ) اجر خود او این است که او ملحق به پیغمبر است. خلاصه‌ی همه‌ی کرامتهای الهی در عالم وجود، وجود پیغمبر اکرم است؛ خدا او را در قیامت، در بهشت، به پیغمبر ملحق میکند. فَکانَ مَعَهُ فی دَرَجَتِهِ وَ مَنزِلَتِه در روز قیامت، امام حسین در درجه‌ی پیغمبر و در منزلت پیغمبر قرار میگیرد. ثُمَّ تَلا اَبو عَبدِ اللَّهِ ( عَلَیهِ السَّلامُ ) « وَ الَّذینَ آمَنوا وَ اتَّبَعَتهُم ذُرّیَّتُهُم بِایمانٍ اَلحَقنا بِهِم ذُرّیَّتَهُم » یکی از مصادیق این آیه این مورد است. ۱ ). امالی طوسی، مجلس یازدهم، ص ۳۱۷؛ « محمّدبن‌مسلم میگوید: شنیدم که امام باقر و امام صادق ( علیهما السّلام ) میفرمودند همانا خداوندِ متعال به حسین ( علیه السّلام ) در برابر کشته شدنش پاداش داد که امامت در فرزندانش و شفا در خاکش و اجابت دعا در نزد قبرش باشد و اینکه روزهایی که زائرینش [ برای زیارت ] می‌آیند و میروند از عمرشان محسوب نمیگردد. محمّدبن‌مسلم