بیانات سال 98


این راه ما است؛ شماها هم نقش دارید در این زمینه، نقش مهمّی هم دارید. همه‌ی سپاه نقش دارد؛ بخشهای مختلف سپاه، هر کدام نقشهایی دارند، دستگاه‌های دولتی و دستگاه‌های نظامی دیگر هم هر کدام نقشهایی دارند. همه‌ی ما بدانیم نقشمان چیست؛ من نقش خودم را تشخیص بدهم و به آن عمل کنم به معنای واقعی، نه برای خاطر اینکه مردم بگویند عمل کرد، [ بلکه ] برای خاطر خدا. ﴿رَبَّنَا اغفِر لَنا ذُنوبَنا وَ اِسرافَنا فی اَمرِنا !  [1] با خدا ارتباطمان را مستحکم کنیم و قوی کنیم. این راه را اولیای خدا باز کردند، امام باز کرده. امام به معنای واقعی کلمه یک عبد صالح بود، یک ولی بود. امام این جوری بود: مؤمن در راه خدا؛ همه‌ی حقایق حوزه‌ی دین برای دل این مرد واضح بود، روشن بود؛ دل سپرده بود به این راه و حرکت میکرد و میرفت. لذا آن روزی که این خبرها نبود و این همه جمعیّت نبود و حکومتی نبود و دولتی نبود و همه چیز دست دشمنها بود و دست رژیم پهلوی، آن روز رو کرد به رأس رژیم طاغوت، به آن طاغوت اصلی، او را توبیخ کرد، او را ملامت کرد، به او بد گفت؛ یعنی مسئله‌اش مسئله‌ی خدا است. این راه همین جوری پیش خواهد رفت. ان‌شاءالله جوانها نقش خودشان را بیابند، نوجوان‌ها ان‌شاءالله خودشان را آماده کنند، پدرها و مادرها جوانها و

  1. 1. سوره‌ی آل‌عمران، بخشی از آیه‌ی ۱۴۷؛ «... پروردگارا! گناهان ما و زیاده‌رَوى ما در کارمان را بر ما ببخش ...»

«5»