بین مسلمانها را [ به وجود می‌آورند ﴿]. وَ المُؤمِنونَ وَالمُؤمِناتُ بَعضُهُم اَولِیاءُ بَعض ﴾ ؛^[1] این را قرآن میگوید.

آن وقت اینها می‌آیند مؤمن بالله را، مؤمن بالقرآن را، مؤمن بالکعبه را، مؤمن بالقبله را تکفیر میکنند، میگویند کافر است؛ این « رُحَماءُ بَینَهُم » فراموش میشود. وقتی « رُحَماءُ بَینَهُم » نبود، جنگهای داخلی در کشورهای اسلامی راه می‌افتد؛ سوریه را ببینید، یمن را ببینید؛ الان بیش از چهار سال است که یمن دارد بمباران میشود؛ آن بمباران‌کننده کیست ؟ کافر است ؟ نه، یک مسلمانی است؛ بِظاهر او هم مسلمان است امّا به مسلمان رحم نمیکند. معنای « ﴿اَلَّذینَ جَعَلُوا القُرءانَ عِضین » ﴾ ^[2] این است که به یک قسمت از قرآن [ عمل میکنند ]؛ ﴿اَفَتُؤمِنونَ بِبَعضِ الکِتاب وَ تَکفُرونَ بِبَعضٍ ﴾ ؟^[3] حالا خیلی از اینها که به هیچ چیزِ قرآن اعتقاد ندارند.

پس تلاوت قرآن مقدّمه‌ی عمل است، مقدّمه‌ی معرفت است، مقدّمه‌ی آشنایی است. ما به سهم خودمان ببینیم در این عرصه‌ی عمل چه کار میتوانیم بکنیم. اوّلش این است که یاد خدا را فراموش نکنیم؛ بعد، این