بیانات در دیدار فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی ارتش

بسم الله الرّحمن الرّحیم ( ۱ )

الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا ابی‌القاسم المصطفی ٰ محمّد و علی آله الطّیّبین الطّاهرین سیّما بقیّة الله فی الارضین.

خیلی خوش‌آمدید برادران عزیز و کارکنان بااخلاص نیروی بسیار حسّاس و مهمّ هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران. از بیانات فرمانده‌ محترم نیرو تشکّر میکنم؛ همچنین از گروه سرود، از شعرشان، از اجرایشان، از خود مجریان متشکّرم؛ خیلی خوب بود.

این جلسه سالها است در مثل امروزی تشکیل میشود به یاد یک حادثه‌ی فراموش‌نشدنی و اعجاب‌بر‌انگیز. شما جوانها در محیطی بحمدالله پرورش پیدا کرده‌اید که تصوّر آن وضعیّت برایتان خیلی آسان نیست. نیروی هوایی در دوران پهلوی یکی از نزدیک‌ترین نیروها به مرکز قدرت و به دربار و به آمریکایی‌ها بود. خب ما از این حادثه باید عبرت بگیریم؛ درسهایی دارد، عبرتهایی دارد.

اوّلین درسی که خوب است ما به آن توجّه داشته باشیم این است که رژیم طاغوت از جایی ضربه خورد که انتظار آن را نداشت؛ همچنان که خداوند در قرآن راجع به یهود بنی‌النّضیر میفرماید که « ﴿فَاَتی ٰ هُمُ اللهُ مِن حَیثُ لَم یَحتَسِبوا ﴾ »؛( ۲ ) از جایی خدای متعال به سمت اینها هجوم آورد که انتظارش را نداشتند. نیروی هوایی با فرماندهان آن‌چنانیِ وابسته، با شرایط ویژه‌ای که این