تحسین میکرد؛ اینها به جای خود محفوظ؛ خب از دست ما رفت؛ ولیکن وقتی به این حادثه‌ نگاه میکنیم می‌بینیم این حادثه مثل همه‌ی حوادث دیگرِ الهی است که لطف خدای متعال در آنها بر قهر غلبه دارد.

امّا راجع به خود شهید؛ خدای متعال در قرآن از زبان مسلمانها میگوید: ﴿بِنا اِلّا اِحدَی ‌الحُسنَیَین‌ ﴾ ،( ۴ ) ما یکی از دو حُسنی ٰ را داریم؛ حُسنی ٰ یعنی بهترین؛ یکی از دو بهترین را ما داریم. آن دو چه هستند که یکی‌اش را انسان دارد ؟ یکی‌اش پیروزی است، یکی‌اش شهادت است. شهید سلیمانی به هر دو حُسنیین رسید؛ هم پیروز شد - چند سال است که در منطقه، پیروز میدان شهید سلیمانی است، مغلوب میدان، آمریکا و عوامل آمریکایند؛ در همه‌ی این منطقه این‌ جور است - هم به شهادت رسید؛ یعنی خدای متعال کِلتَا الحُسنَیَین را به این شهید عزیز داد.

امّا ملّت ایران عظمت خودش را نشان داد، اتّحاد خودش را نشان داد، انگیزه و حضور خودش را نشان داد؛ این اتّفاقی که در تهران افتاد و در تبریز افتاد و در مشهد افتاد و در اهواز افتاد و در کرمان افتاد و در قم افتاد، اتّفاق خیلی بزرگی بود. این ‌جور اتّفاقی کمتر می‌افتد؛ که ده‌ها میلیون انسان در شهرهای مختلف از یک شهیدی تشییع کنند؛ این عظمت ملّت ایران را نشان داد، قدردانی ملّت ایران را، بصیرت ملّت ایران را نشان داد؛ این هم این طرف که یکی از برکات الهی بود. بسیاری از ملّتها را از لحاظ همدردی در کنار ایران قرار داد؛ ملّتها با ما همدردی کردند. در یکی از کشورهای بیگانه - که به دلیلی نمیخواهم اسم بیاورم، [ چون ] اگر اسم آن کشور را می‌آوردم همه تصدیق میکردند که این آمار، آمار درستی است - هزار مجلس به یاد سلیمانی گرفته شده؛ هزار مجلس ! کشورها این‌ جور همدردی [ کردند ]؛ در بعضی کشورهای