یک نکته در باب قهرمانی ورزش این است که قهرمانی و مدال‌آوری هم مثل خیلی از چیزهای دیگر عالم درست و نادرست دارد، سالم و ناسالم دارد. بعضی از قهرمانی‌ها یا مدال‌آوری‌ها سالم نیست، ناسالم است؛ ارزشمند نیست. شما نمونه‌های این را در دنیا خیلی دیده‌اید؛ از ناداوری‌ها و بند ‌و ‌بست‌های سیاسی و رشوه ‌دادن‌هایی که در برخی از میادین ورزشی بین‌المللی اتّفاق افتاده بگیرید تا کاری که یک ورزشکار ممکن است بکند، از موادّ نیروزا، دوپینگ و مانند اینها استفاده کند، تا آنجایی که یک ورزشکار به مدد وطن‌فروشی یا به مدد خودفروشی به مدال دست پیدا میکند؛ این مدال هیچ ارزشی ندارد، این قهرمانی ارزش ندارد؛ این ضدّ ارزش است؛ این قهرمانی آن قهرمانی ارزشمند نیست. امّا جلوه‌های ارزشمند را شما نشان دادید؛ شما، هم در این میدان بین‌المللیِ امسال، هم در برخی از میدانهای گذشته ارزشهای انسانی والایی را توانستید ارائه بدهید. من آنچه را در تلویزیون دیدم - تا آنجایی که فرصت کردم، یا بعضی چیزها را شنیدم، خودم توفیق پیدا نکردم ببینم امّا اطّلاع پیدا کردم - عرض میکنم. این رفتار اخلاقی و جوانمردانه‌ای که شماها همراه با معنویّت نشان دادید: نام‌گذاری کاروان ورزشی به نام شهیدان و بخصوص به نام شهید سلیمانی، یک کار بسیار ارزشمند است؛ اهدای مدال از سوی چند نفر از قهرمانها به شهیدان خاص که اسم آوردند این مدال به آن فلان شهید اهدا میشود، اینها خیلی ارزش است؛ استفاده از چفیه

«3»