بیانات سال 1400
در آستانه دومین سالگرد شهادت شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی بسم الله الرّحمن الرّحیم الحمدلله رب العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین سیّما بقیّة الله فی الارضین. رحمت خدا، رضوان خدا بر شهید عزیزمان که ماجرای شهادتِ این عزیز بزرگوار یک حادثه‌ی ملّی، بلکه یک حادثه‌ی بین‌الملل اسلامی شد. و خب دوّمین سالگرد است و مردم دارند این کارهارا [ در تجلیل او ] میکنند که حالا من به این مسئله‌ی مردم برمیگردم. ما در حقیقت دنبال مردم حرکت میکنیم و نشست ما و حرف زدن ما و امثال اینها در واقع به دنبال آن حرکت ابتکاری مردمی‌ای است که دارد در سراسر کشور انجام میگیرد. ما یک جمله عرض کردیم، گفتیم « مکتب سلیمانی ».( ۲ ) شهید سلیمانی یک مکتب شد یا یک مکتب بود و در مورد این مکتب، من حالا دیدم بحمدالله کتابهای متعدّدی چاپ شده که ندیده بودم این کتابها را. اگر بخواهیم آن چیزی را که اسمش را میگذاریم « مکتب سلیمانی »، در یکی دو جمله‌ی کوتاه تبیین کنیم، باید بگوییم این مکتب عبارت است از « صدق » و « اخلاص ». این دو کلمه در واقع عنوان و نماد و نمایه‌ی مکتب سلیمانی است. « صدق » یعنی همان چیزی که در آیه‌ی شریفه‌ی « مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللهَ عَلَیه »( ۳ ) است که حالا مختصری توضیح عرض میکنم. « اخلاص » هم همین است که در آیات متعدّد قرآن از جمله این آیه‌ی شریفه « قُل اِنّی اُمِرتُ اَن اَعبُدَ اللهَ مُخلِصًا لَهُ الدّین » [ آمده ]؛( ۴ ) این دو عنوانِ قرآنی،