جمع میشدند. امام صادق ( علیه ‌السّلام ) از راوی سؤال میکنند: تَجلِسونَ وَ تُحَدِّثون ؟( ۱۰ ) می‌نشینید دُور هم، صحبت میکنید، حرف میزنید ؟ یعنی مسائل ما را مطرح میکنید ؟ او جواب میدهد که بله، این کار را میکنیم؛ یعنی همین مجموعه‌ی هیئات. بعد حضرت میفرمایند: اِنَّ تِلکَ المَجالِسَ‌ اُحِبُّها؛ من دوست میدارم این مجالس را. قربان آن دل ! [ میفرماید ] مجالس شما را دوست میدارم. اِنَّ تِلکَ المَجالِسَ‌ اُحِبُّها و اَحیوا اَمرَنا ؛( ۱۱ ) مسئله‌ی ما را زنده نگه دارید. « اَمرَنا » در کلمات ائمّه زیاد تکرار میشود؛ یعنی مسئله‌ی ما - به آن موضوع اساسی و محوری‌ای که ما بر اساس آن حرکت میکنیم، میگویند امر - حالا ما اگر بخواهیم با تعبیرات امروزی مثلاً عرض بکنیم، اگر چه یک مقداری از آن معنای حقیقی فروکاسته میشود، مثلاً بگوییم راه ما، مکتب ما؛ « اَحیوا اَمرَنا » یعنی راه ما را زنده نگه دارید، مکتب ما را زنده نگه دارید. در یک روایت دیگر که این هم در کافی هست، میفرماید که « تَزَاوَروا وَ تَلَاقَوا وَ تَذاکَروا اَمرَنا وَ اَحیُوه‌ »؛( ۱۲ ) این هم همین ‌جور است؛ احیای امر است. خب بنابراین تاریخچه و ریشه‌ی این هیئت مال آن زمان است و در تاریخ تشیّع، در طول تاریخ ادامه پیدا کرده، لابد شکلهای مختلفی گرفته - که حالا اگر کسانی اهل تحقیق تحقیق کنند، میتوانند جزئیّات بیشتری را پیدا کنند - تا رسیده به زمان ما و در یک برهه‌هایی کارایی بزرگی هم از خود نشان داده؛ مثل دوران انقلاب. شما جوانها یادتان نیست؛ هیئتها در دوران انقلاب خیلی اثر داشتند؛ [ مثل ] این نوحه‌خوانی‌های عجیب و غریب که

«7»