بیانات سال 1375
فقط این یک جا که نیست؛ در این هفده سالى که از شروع انقلاب اسلامى میگذرد و مردم ایران چشمشان باز شده است و قضایاى دنیا را مىبینند، اگر شما حساب کنید، صدها قضیّهى اینجورى پیدا میکنید. مثلاً فرض بفرمایید آن روزى که همین آمریکایىها، همین دستگاههاى صهیونیستى دنیا، همین قدرتهاى دروغگوى عالم، طرفدار عراق بودند، شما دیدید دولت عراق شهر حلبچه را بمباران شیمیایى کرد، بر سر هزاران انسان در روز روشن با هواپیما داروى شیمیایى ریخت، اینها را مثل چوب خشک، مرده در خیابانها انداخت! اصلاً حادثهى عجیبى بود؛ از شنیدن آن تن انسان میلرزید. تمام دوربینهاى تلویزیونى هم این را دیدند، فهمیدند، فیلمبردارى کردند، امّا محکوم نکردند عراق را؛ بسیارى از محافل جهانى به رو نیاوردند، چه برسد به دولتها! البتّه جمهورى اسلامى در دنیا قیامتى راه انداخت، یک عدّهاى دیدند در مقابل افکار عمومى چارهاى ندارند، مجبور شدند دو کلمه حرفى زدند، وَالّا نمیگفتند. حالا بعد از دو سال یا سه سال، خودشان از همان عراق به عنوان یک غول مهیبى یاد کردند و در مقابلش صفآرایى کردند؛5 چون آن روز عراق داشت با ایران اسلامى مبارزه میکرد.