بیانات سال 1375
مطلب اوّل در باب جایگاه مطبوعات است. این سؤال مطرح است که مطبوعات در کشور ایران، در نظام جمهورى اسلامى، کجاى کارند؟ چه هستند؟ آیا زائدهاى هستند، سربار هستند، زینتالمجالس هستند یا نه، یک عنصر حقیقى و مؤثّر و اجتنابناپذیر و سازندهاند؟ نظر ما این دوّمى است؛ ما معتقدیم که مطبوعات براى نظام جمهورى اسلامى یک چیز تجمّلاتى و تشریفاتى نیست. بنابراین، افزایش آن، تنوّع آن، کیفیّت یافتن آن، اگر خطائى دارد تصحیح آن، جزو کارهاى اساسى است در این نظام. چرا؟ مگر این نظام جمهورى اسلامى چه خصوصیّتى دارد؟ خصوصیّت این است که نظام جمهورى اسلامى یک نظام مردمى است؛ کسى این را نمیتواند منکر بشود؛ مخالفین ما هم این را نمیتوانند منکر بشوند؛ حدّاکثر، مردم را تخطئه میکنند که مردم نفهمیدند و با این مسئولین و با این نظام صفا کردند! بالاخره صفاى مردم با این نظام را نمیتوانند منکر بشوند؛ این چیز واضحى است.