بیانات سال 1375
هر کس هر چه میخواهد میگوید، هر کس هر ممشىٰ و مسلکى که دوست میدارد سِیر میکند، کسى کارى به کسى ندارد؛ آن وقت آقایى که آنجا آن فجایع را تحمّل کرده، حالا در این نظام دارد از آزادىخواهى حرف میزند و از اینکه حقوق بشر پامال شد و حرفهایى مانند اینها! اینها چیزهایى است که انسان احساس بىانصافى میکند؛ وَالّا شما بدانید، تحمّل ما خیلى زیاد است؛ واقعاً تحمّل شنیدن حرف مخالف در نظام جمهورى اسلامى خیلى بالا است. البتّه دلایل طبیعىاى هم دارد، امّا غرضورزى و بىانصافى حدّى دارد. اینها غرضورزى میکنند، بىانصافى میکنند. هر وقتى که دشمنان ما در خارج از کشور، یک تهمتى را علیه جمهورى اسلامى عَلَم کردند، شما [اگر] در این مطبوعاتِ آقایان نگاه کنید، مىبینید که اینها هم همان را به یک شکلى تکرار کردند: آنها راجع به زن گفتند، اینها هم میگویند؛ آنها راجع به حقوق بشر گفتند، اینها هم میگویند؛ آنها راجع به تروریسم گفتند، اینها هم میگویند؛ آنها راجع به بىکفایتى دولت گفتند، اینها هم میگویند؛ آنها راجع به اینکه نظام اسلامى نظام متحجّر و قرون وسطایى است گفتند، اینها هم میگویند! چرا اینقدر انسان با دشمن همکارى بکند؟ چرا اینقدر انسان از کشور خودش، از میهن خودش، از کسانى که دارند براى این میهن دلسوزانه زحمت میکشند، اینجور بیزارى بجوید و ناجوانمردانه اِعراض بکند؟ چرا؟ چه مرضى دارند اینها؟ من تعجّب میکنم. اینها حتّى از مسائل ایرانىِ محض هم [اِعراض میکنند]، کریسمس را بر عید نوروز ترجیح میدهند! خب آقا شما مگر ایرانى نیستید؟ خیلى چیز عجیبى است. [میگوید] بچّهى من از کریسمس بیشتر از عید نوروز خوشش مىآید! خب بچّهى شما غلط میکند. در آن خانه که زندگى میکند، معلوم است باید اینجور باشد. عید نوروز مگر چیز بدى است؟ حالا کریسمس که اوّل زمستان است، وسط یخ و برف و سرما، بهتر از اوّل بهار و اوّل فروردین است؟ آخر این چه سلیقهاى است؟ چرا اینقدر انسان دچار کورى چشم و عناد بشود که حتّى نسبت به اوّلیّات اینجور [برخورد کند]؟ عجیب است.