در مورد امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) همه‌ى کسانى که با حالات آن بزرگوار از روى مدارک آشنایى دارند، باید اقرار کنند که امیرالمؤمنین به [واسطه‌ی] غدیر، به شخصیّت والاى خود نرسید؛ غدیر چیزى نبود که گوهر نایاب امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) را شکل بدهد؛ غدیر نتیجه‌ى آن فضایل، آن مزایا، آن کمالات بود. البتّه افتخار برخوردارى از فرمان الهى، از نصب پیغمبر، از بیعت مؤمنین و صحابه افتخار بزرگى است امّا بزرگ‌تر از آن، آن خصوصیّاتى است که در این انسان والا و بى‌نظیر بود که به چنین حادثه‌اى، به چنین نصبى و دستورى از طرف پروردگار منتهى شد.

«3»