2) مجلس شوراى اسلامى، مظهر وحدت ملّى و یکپارچگى و اتّفاق همهى گروهها و قومیّتها و سلایق و عقاید است. در این مجلس که از منتخبان حقیقى ملّت بزرگ ایران تشکیل شده است، نمایندگان شهرها و استانهاى دور و نزدیک، نمایندگان اقوام گوناگون ایرانى، نمایندگان سلایق و عقاید سیاسى، نمایندگان اقلّیّتهاى دینى در کنار مسلمانان، همه با هم براى انجام وظایف قانونى مجلس شوراى اسلامى همکارى و تلاش میکنند. این یکى از باشکوهترین جلوههاى اتّحاد ملّت ایران است. اینجا همه براى پیشرفت ایران اسلامى و سربلندى و پیروزى نظام پُرافتخار جمهورى اسلامى مجاهدت میکنند و همه یک هدف را میجویند. نمایندگان محترم باید این یکپارچگى را قدر شناخته، همهى کوشش و مجاهدت خود را صرف تحکیم و تعمیق آن کنند. همهى گفتهها و مصوّبهها و نطقها در مجلس باید در جهت همدلى بیشتر میان ملّت باشد و حتّى منش و رفتار و گفتار نمایندگان محترم باید زخمهایى را که احیاناً در هنگام انتخابات در برخى از حوزهها پدید آمده است، التیام بخشد. هر حرکت و گفتار و نطقى در مجلس که به دودستگى و اختلاف یا تشویش اذهان مردم بینجامد، کارى برخلاف طبیعت و جهت مجلس شوراى اسلامى است. مجلس در همهى دورههاى چهارگانهى گذشته، محلّ تلاقى جناحها و سلایق سیاسى موجود در کشور بوده و در این دوره نیز چنین است. در برخى دورهها، برخوردهاى سیاسى نمایندگان نتوانسته است تریبون مجلس را از وظیفهى مهمّ «حفظ التیام و همدلى ملّى» بازدارد و آن را به وسیلهاى براى ایجاد تشنّج و جنگ اعصاب بدل سازد. این بىشک براى هر دورهاى از ادوار مجلس شوراى اسلامى مایهى پیشرفت است، ولى همهى اینها باید در محیطى سالم و آرام و به دور از تشنّج و پیراسته از کارهاى غیر اخلاقى باشد.