در طول این هفده سال، بارها از طرف دولتهاى گوناگونى این ملّت حتّى تهدید به قطع رابطه شده است. سر قضایاى مختلفى کشورهاى اروپایى دسته‌جمعى سفراى خودشان را از ایران خارج کردند؛9 به خیالى که حالا زمین به زمان خواهد خورد و آسمان به زمین خواهد آمد و همه‌چیز به هم خواهد ریخت، [امّا] آب از آب تکان نخورد! دولتهاى اروپایى لابد یادشان هست؛ امیدواریم یادشان باشد، امیدواریم اشتباه نکنند. یک روزى همه‌ى سفراى اروپایى از تهران خارج شدند، یعنى ما با شما قهریم؛ جمهورى اسلامى گفت به سلامت! بعد از مدّتى که گذشت، دیدند نه، جمهورى اسلامى به آنها هیچ احتیاجى ابراز نمیکند و بحمداللّه احتیاج نداشت، خودشان بنا کردند یکى پس از دیگرى برگشتن! همیشه همین‌جور است. مهم این است که این ملّت قدر خود را بداند. مهم این است که مسئولین این کشور قدر این ملّت را بدانند؛ و میدانند. هر کسى در هر بخشى دارد فعّالیّت میکند، باید بداند این ملّت یک ملّتى است بزرگ، قدرتمند، باایمان، شکست‌ناپذیر، مادامى که در میان خود اتّحاد کلمه و توکّل به خدا را حفظ کند. تا وقتى شما توکّل به خدا و اتّحاد کلمه را حفظ کنید، هیچ قدرتى در دنیا نمیتواند بر شما فائق و پیروز بشود.

«19»