در دنیا بعضى‌ها درس میگیرند و از نوع الگوى ایرانى پیروى میکنند؛ بعضى‌ها ملّت ایران را تحسین میکنند؛ بعضى‌ها به ملّت ایران حسد مى‌ورزند و دشمنى میکنند. البتّه بعضى هم از حقایق ایران خبرى ندارند، تقصیرى هم ندارند؛ وقتى که قلم در دست دشمن باشد و دشمنان ما هر چه به دهانشان مى‌آید بگویند و هر چه به قلمشان مى‌آید علیه ملّت ایران بنویسند، نمیشود گِله کرد که چرا فلان انسانى که اهل کشور عربى یا کشور آفریقایى یا کشور اروپایى است، از وضع ایران خبر ندارد. البتّه ما به قدر توسعه‌ى تبلیغات خودمان و رسانه‌ها تبلیغ میکنیم امّا شمول تبلیغات دشمن بیشتر است و ده‌ها رادیو، صدها روزنامه و مطبوعات علیه جمهورى اسلامى مینویسند؛ خب بنویسند، اهمّیّتى ندارد. آنچه اهمّیّت دارد اراده‌ى این ملّت، توکّل این ملّت، تدبیر مسئولان کشور و امانت[داری] کسانى است که باید براى این ملّت برنامه‌ریزى کنند، نقشه بکشند، ثروت ملّت را حفظ کنند؛ اینها مهم است. اینها وقتى که انجام شد، دشمن هر چه میخواهد بگوید، هر چه میخواهد بنویسد، هر چه میخواهد فحّاشى کند، خب بکند؛ این مانع پیشرفت ما نمیشود. برخلاف بعضى‌هایى که تا از یک گوشه‌ى دنیا یک روزنامه‌اى، یک مقاله‌اى، یک نویسنده‌اى، یک سیاستمدارى یک حرفى علیه جمهورى اسلامى میزند، دستپاچه میشوند، ناراحت میشوند، متوحّش میشوند، عصبانى میشوند، من میگویم هر چه میخواهند بگویند، بگویند. وقتى یک ملّتى خودش را مى‌شناسد، راهش را مى‌شناسد، تصمیمش را گرفته است، اراده‌ى قوى دارد، دشمنان هر چه میخواهند بگویند، بگویند. حتّى آنچه دشمن میگوید و آنچه دشمن میکند، وقتى معلوم است از روى دشمنى است، اراده‌ى این ملّت را قوى‌تر، پایش را استوارتر، توکّلش را به خدا بیشتر، امیدش را درخشان‌تر و آینده‌اش را به فضل پروردگار بهتر از امروز خواهد کرد. این ملّت است با این اراده و این ایمان و این تصمیم، آن هم بحمداللّه دولت است که با خدمتگزارى خود، با دلسوزى خود، کارها را با جدّیّت دنبال میکنند، تولید میکنند، تجارت میکنند، میسازند، صادر میکنند، وارد میکنند؛ در زمینه‌ى فرهنگ، در زمینه‌ى اقتصاد، در همه‌ى زمینه‌ها بحمداللّه مشغول کارند.

«7»