بیانات سال 1375
حالا این دو سه مقطع را توجّه کنید براى اینکه اهمّیّت قضیّه معلوم بشود: یکى حملهى از همهى جوانب به ایران، از جهت سیاسى بود؛ همهى دستگاههاى تبلیغاتى در چند برهه به ما حملهى سیاسى کردند که فلجکننده است؛ گاهى حملهى سیاسى براى کشورها بهستوهآورنده است، فلجکننده است. غالباً امروز که تبلیغات رادیو و تلویزیون هم همهى دنیا را فراگرفته است، حملات سیاسى، دولتها را خیلى میترساند؛ چون روى ملّتهایشان، روى افکار ملّتها اثر میگذارد؛ یک چنین حملهاى را علیه نظام جمهورى اسلامى از همهطرف شروع کردند. البتّه ملّت ما بصیر بود، مستحکم بود، تکان نخورد امّا امام نگفت حالا که همه علیه ما همدستند، پس ما عقب بنشینیم؛ نگفت با آمریکا بهتنهایى میشود مبارزه کرد، امّا ما چطور از عهدهى آمریکا و شوروى با هم بربیاییم؟ چون آن زمانى که دنیا دو قطب بود، هر دو قطب علیه ما اتّحاد و اتّفاق داشتند و همدستى داشتند. امام استقامت ورزید و از حرفش، از شعارش، از راهش عقبنشینى نکرد؛ یک کلمه از آن چیزهایى را که دشمنان میخواستند بر زبان امام جارى بشود، بر زبان او جارى نشد؛ این، استقامت حسینى است و در مقیاس امروز و در قالبهاى امروز، شبیه ایستادگىهاى امام حسین است.