در آن عهد، کار به جایى رسید که نوهى کسانى که در جنگ بدر به دست امیرالمؤمنین و حمزه و بقیّهى سرداران اسلام به دَرَک رفته بودند، نشست جاى پیغمبر، سر جگرگوشهى پیغمبر را جلویش گذاشت، با چوب خیزران زد به لب و دندان او و گفت:
لیت اشیاخى بِبَدرٍ شَهِدوا
جزع الخزرج من وقع الاسل7
یعنى «کشتههاى ما در جنگ بدر بلند شوند و ببینند که ما چه کار کردیم با کُشندههایشان»؛ اینجور شد! اینجا است که قرآن میگوید عبرت بگیرید؛ اینجا است که میگوید «قُل سيروا فِى الاَرض»؛8 در سرزمین تاریخ سِیر کنید و ببینید که چه اتّفاقى افتاده است، خودتان را برحذر بدارید. من حالا براى اینکه این معنا در فرهنگ کنونى کشور ما انشاءاللّه به وسیلهى آدمهاى صاحب رأى و نظر و فکر حرکت بکند و راه بیفتد، امروز یک مختصرى اینجا براى شما صحبت میکنم.